Pytanie 1

Pytanie: Czy możesz wypowiedzieć się na temat znaczenia naszych horoskopów oraz różnych oddziaływań i energii, które niosą ze sobą tranzyty w astrologii?

Odpowiedź: Tak jak powiedziałem wam już wcześniej, właściwe jest stwierdzenie, że dusza decyduje się wkroczyć w pole energii, które ma określony posmak. A posmak ten to matriks wibracji, który tworzy pole energii stworzenia w wymiarze, do którego wkraczasz w chwili swych narodzin.

Nic nie dzieje się przez przypadek. Te dzieci, które opóźniają swe przyjście na świat, bądź te, które je przyspieszają, po prostu próbują – tak to nazwijmy – dotrzeć na „stację”, zanim pociąg ruszy. Nie chcą przybyć za późno ani za wcześnie, ponieważ już zdecydowały, w którym wagonie będą siedzieć. Dlaczego? Ponieważ w ten sposób tworzą dla siebie pewien „posmak”, pewien zakres energii, pewien kreatywny matriks, pewne pola energii, które aranżują sytuacje uczenia się w ramach ich świadomości. Następnie przyciągają one sytuacje, przyjaciół, związki, które mogą symbolizować – jak by to nazwać – wyłanianie się tych energii, które dusza decyduje się zgłębiać, którymi postanawia się bawić i które pragnie opanować.

Tak naprawdę to nie jest zbyt skomplikowane. To coś bardzo, bardzo prostego. Niebezpieczeństwo pojawia się wtedy, gdy umysł, posługując się swym intelektualnym zrozumieniem owych matryc, owych pól energetycznych, owych „smaków”, wierzy, że w nich tkwi moc. To tak jakby cieśla, patrząc na młotek i piłę leżące na stole, nagle dał się zwieść i siedział sobie, czekając aż młotek i piła zbudują dom.

Weź do rąk narzędzia, sięgnij po te jakości, które tworzą twe istnienie, które mają wpływ nawet na to, jak geny w ciele generują energię, na to, jak trawią pożywienie, spójrz na te wszystkie preferencje, sympatie i antypatie. Następnie zacznij postrzegać owe rzeczy jako symbole:

Jakich energii decyduję się doświadczać?
Dlaczego tak bardzo nie znoszę wsi, a tak bardzo kocham miasto?
Dlaczego tak bardzo nie znoszę miasta, a tak bardzo kocham wieś?
Dlaczego uwielbiam śnieg, a nienawidzę słońca?
Dlaczego uwielbiam słońce i nienawidzę śniegu?

Oto energie, matriksy, pola, piaskownice, w których się bawisz. Ale twoją rolą, twoim celem, jest przekroczyć i opanować te energie, a nie dać im nad sobą panować; nie czekać aż to one powiedzą tobie, jakie podjąć decyzje.

Przybycie do tego świata i ujarzmienie go oznacza objęcie wszystkich matriksów, pól energii, które tańczą i bawią się ze sobą, tworząc przenikające się wzajemnie sieci relacji, o których mówiliśmy wcześniej. Oznacza to nauczenie się tego wszystkiego, rozwijanie świadomości tego, jak to działa, tak byś mógł to opanować i tym kierować, zamiast być tym kierowany.

Mistrzostwo zaś osiągniesz ostatecznie wtedy, gdy udoskonalisz dary, które pozornie narzuca ci twój horoskop. Następnie zaś całkowicie to przekroczysz, spoczywając w tym Umyśle, który na zawsze przekracza wszelką przejawioną rzeczywistość. Tym z was, którzy chcą używać języka astrologii, okna astrologii, sugerujemy, abyście byli bardzo, bardzo ostrożni. Czy dopatrujesz się mocy w swym intelektualnym zrozumieniu, wierząc, że owa moc jest w nim, i temu zrozumieniu oddajesz swą moc? Czy też po prostu pozwalasz sobie widzieć pewne wzorce, poczuć smak pewnych możliwości i skłonności po to, by wnieść do nich swą świadomość i udoskonalić zdolność panowania nad nimi?

Ty określ skutki swego horoskopu urodzeniowego, a nie pozwalaj na to, by to on określał skutki, których doświadczasz.

Pytanie 2

Pytanie: Ostatnio swym wewnętrznym wzrokiem ujrzałem serce mego przyjaciela. Jego symbolem był piękny Krzyż Światła. Chciałbym, byś omówił symbolikę krzyża.

Odpowiedź: Jak mówiliśmy już wiele razy, oto co symbolizuje krzyż: pionowa oś symbolizuje zjednoczenie Stwórcy i Stworzenia, wieczność zstępującą w Stworzenie lub w czas. Pozioma oś reprezentuje szerzenie w obie strony, czyli w to, co obejmuje całość czasu – przeszłość i przyszłość. Plan poziomy to plan Ziemi, plan przestrzeni i czasu, plan stworzonego przejawienia. Pionowa oś reprezentuje również ścieżkę wznoszenia się lub odwracania twej uwagi od osi poziomej, po to by zyskać dostęp do przewodnictwa Pocieszyciela, Umysłu Boga Ojca/Matki. I po to, by to Światło, tę wizję, tę Prawdę sprowadzić do Serca, w którym można je szerzyć od wschodu do zachodu – by połączyć wieczność ze sprawami czasu, i w ten sposób przemienić to, co zdawało się być więzieniem czasu i przestrzeni.

Gdy więc spojrzałeś na swego przyjaciela i ujrzałeś krzyż, oznaczało to, że przyjaciel ów zaczął budzić się do świadomości tego, że tu nie chodzi o życie w nieświadomości, w którym sprawy wymiaru horyzontalnego określają, jakie będą twoje reakcje i wybory. Ale chodzi raczej o to, by w ciszy wniknąć do wnętrza, przyjąć wizję i przewodnictwo, a potem nauczyć się jak przekładać je na płaszczyzną horyzontalną.

Ten krzyż jest również symbolem Chrystusowej Świadomości, która jest dokładnie Tym Umysłem, który jest oddany i zaangażowany – ale nie w ucieczkę od stworzenia ku jakiejś bezforemnej otchłani, ale raczej w uzyskanie dostępu do Umysłu Boga, Miłości Boga i zniesienia, sprowadzenia ich na dół do umysłu – do ludzkiego umysłu, ludzkiego ciała – po to, by je poszerzyć, by tworzyć w nowy sposób… Nie w sposób przepełniony lękiem, nie w sposób skupiony na przetrwaniu, ale w sposób oparty na objawieniu, wizji i gotowości, by przyjąć doskonale nieograniczone Myśli Boga, oraz by je szerzyć.

Możesz zacząć patrzeć w ten sposób na każdego. Po prostu dostrój się do jego serca, które jest jego centrum czy też podstawowym wzorcem wibracyjnym. Po czym zapytaj:

Duchu Święty, czy przebudził się w nim Krzyż Światła? A jeśli tak, to w jakim stopniu?

I odkryjesz, że bardzo szybko możesz zacząć to widzieć. Wtedy zaś będziesz wiedział, komu poświęcić swoją energię, a komu nie. Nie z perspektywy osądu, lecz rozpoznając, że tego Krzyża nie możesz umieścić tam sam. Możesz jedynie nauczyć się rozpoznawać, czy przebudził się on w innych. I z tymi istotami będziesz chciał – jak by to ująć – tańczyć, jako ze swymi braćmi i siostrami na tej płaszczyźnie. Czy ma to dla ciebie sens?

– Tak.

Pytanie 3

Pytanie: Czy możesz powiedzieć coś na temat inicjacji, przechodzenia przez inicjacje, a następnie o tym, że podobne energie pokazują się ponownie na różnych poziomach spirali?

Odpowiedź: Umiłowany przyjacielu, już uczyniłeś to wszystko, co ma tu zostać powiedziane. Inicjacje to te doświadczenia, których nie możesz oficjalnie zaaranżować z wyprzedzeniem. Możesz się do czegoś zobowiązać, mieć intencję z tym związaną, oddanie przebudzeniu, uzdrowieniu i zrodzeniu Chrystusa. Następnie zaś pozostawiasz Duchowi Świętemu zajęcie się szczegółami. Szczegóły te stają się czasem: oknami, drzwiami, inicjacjami.

Użyjmy tu bardzo prostego przykładu. Wyobraź sobie kogoś, kto siedzi u stóp mistrza, ucząc się wielkiej sztuki głębokiej medytacji. Któregoś dnia mistrz mówi:

A tak przy okazji, potrzebuję, byś poleciał z Himalajów do Nowego Jorku, by dostarczyć pewien list. Czy zechciałbyś to uczynić?

Nie ma sprawy.

I uczeń bierze list, wsiada na pokład samolotu – po spędzeniu szesnastu lat w jaskini w Himalajach – i leci do Nowego Jorku. Oto czas inicjacji. Czy ów uczeń może oprzeć się na tym, czego się nauczył, aby móc trwać w pokoju w tym nowym świecie?

Głęboką prawdą jest, że proces, poprzez który pozwalasz sobie przebudzić się do rzeczywistości tego, że wniebowstąpienie już się dokonało, niesie cię poprzez spiralę czasu, poprzez wymiary i światy. I często będziesz powracał, by doświadczyć podobnych energii, jakich doświadczałeś wcześniej. Ale teraz ty jesteś już inny. Jesteś w stanie w większym stopniu objąć te pokazujące ci się energie. Inicjacja przejawia się w taki sposób, ponieważ stare energie, pokazujące ci się kiedyś, miały określony skutek i w pierwszej kolejności ukażą w twej świadomości stary skutek – w formie wspomnienia.

Inicjacja objawia się w taki oto sposób: czy rozpoznasz, że możesz wybrać inaczej, czy też pozwolisz staremu skojarzeniu, staremu wspomnieniu narzucić ci sposób postrzegania i zachowania? Gdy o twoim wyborze decyduje stare wspomnienie, stary wzorzec reakcji, oznacza to, że twoja inicjacja się nie powiodła. A gdy nie zaliczysz egzaminu, musisz go powtórzyć.

Ale gdy na to spojrzysz i powiesz:

O, znowu pojawiły się te energie. W tym przypadku zwykłem być bardzo osądzający. Zwykłem uciekać. Ale tym razem zostanę. Będę oddychał. Użyję tego jako okazji, by nauczać jedynie Miłości, by szerzyć przebaczenie, jakakolwiek miałaby być ta lekcja. Ponieważ mam do dyspozycji więcej siebie, mogę bezpiecznie objąć to, co kiedyś mnie pokonało.

Być może nie rozgryziesz całego tematu. A może ci się uda – być może zamkniesz tę sprawę. A będziesz wiedział, że ją zamknąłeś, ponieważ gdy następnym razem pojawisz się znowu na tej spirali, a świat przedstawi ci tę starą energię, przejrzysz ją na wskroś. I nie będzie już absolutnie żadnych wzorców reakcji. Po prostu na to spojrzysz i powiesz:

Ach tak, byłem tu już kiedyś, a teraz jest to dla mnie nudne.

Nowy wzorzec po prostu cię poprowadzi – wzorzec przebaczenia, wzorzec Miłości, wzorzec trwania w pokoju, bez względu na to, co zdaje się czynić świat. Gdy ktoś dokonuje na ciebie projekcji, co kiedyś być może budziło w tobie lęk, to teraz – gdy pokazało się to na nowo, a ty zaliczyłeś swoją inicjację – po prostu siedzisz i patrzysz na wskroś urojenia świadomości, w którym trwa twój brat lub twoja siostra. I widzisz w nich Chrystusa, i w ciszy ich błogosławisz, by samemu otrzymać błogosławieństwo.ś

Istotą czasu są właśnie inicjacje. Czy czujesz, że wyczerpaliśmy temat?

– Tak, dziękuję. Koniec pytań.

To się okaże. Pamiętaj, umiłowany przyjacielu, jest w tobie takie miejsce, które już zawiera w sobie wszystkie odpowiedzi. Nastanie dzień, w którym zaufasz mu tak mocno, że już dłużej nie będziesz nawet zainteresowany spędzaniem czasu na zadawaniu mi pytań. Mówimy tu o pytaniach, które zadałbyś w swoim imieniu, nie takich, które miałyby pomóc innym.

Tak więc, na tym kończąc, pozwolimy waszym ciałom, by się nieco „rozerwały”, a następnie ponownie złożymy je w całość, i będziemy kontynuować.

Amen.